Maurice over zijn autisme

Maurice werd als baby geadopteerd uit Brazilië. Dat maakte dat hij zich anders voelde dan andere kinderen. Niet alleen zijn afkomst speelde mee: “Ik merkte ook dat ik anders dacht en reageerde dan andere kinderen. Prikkels kwamen bij mij veel harder binnen. En ik kon ‘uit het niets’ heel boos worden.” Pas op latere leeftijd werd bij Maurice autisme vastgesteld. “Een opluchting, want eindelijk begreep ik wat er met mij aan de hand was.”

“Durf hulp te vragen en te accepteren. Ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan!"
Alle ervaringsverhalen
Portret man

Als kind kon Maurice al moeilijk omgaan met prikkels. “Mijn hoofd liep al snel helemaal over. Ik nam alles letterlijk waardoor ik mensen niet altijd goed begreep. Op school vond ik het lastig om hoofdzaken van bijzaken te onderscheiden. Alles leek even belangrijk: als ik een uittreksel moest maken, was dat bijna net zo lang als het boek zelf.”

Steeds weer op zoek naar iets anders

Ondanks zijn grote wiskundeknobbel lukte het Maurice niet om het hbo af te maken. Maar met zijn hartelijke en sociale uitstraling vond hij al snel werk in de horeca. “Helaas verliep dat steeds hetzelfde: in het begin was ik super enthousiast, vervolgens liep ik steeds meer tegen regeltjes aan die ik niet altijd begreep. Totdat ik, als de routine erin sloop, gefrustreerd werd en weer op zoek ging naar iets anders.”

Maurice vertelt

Ik was blij met de diagnose autisme

Een grote ommekeer in zijn leven kwam na een auto-ongeluk op de snelweg, dat gelukkig nét goed afliep. “Ik raakte zo in shock en paniek dat ik niet meer kon functioneren. Ik had veel gedachten aan de dood, wist niet meer hoe ik verder moest. De huisarts verwees mij naar GGz Breburg. Na twee gesprekken was het de behandelaar al duidelijk: had ik al eens aan autisme gedacht? Vanaf dat moment vielen de puzzelstukjes op z’n plaats. Ik was heel blij met de diagnose autisme, want eindelijk begon ik te snappen wat er met mij aan de hand was.”

Ik snap nu hoe mijn brein werkt

Maurice moest nog even wachten op behandeling maar kon al wel snel beginnen met de cursus ‘Omgaan met autisme’. “Een eye-opener. Zoveel herkenning! Tijdens deze cursus leerde ik hoe mijn brein met autisme werkt. Zo heb ik geen natuurlijk filter waardoor alle prikkels even hard binnenkomen. Heel vermoeiend. Tijdens de cursus leerde ik hier beter mee omgaan. Maar niet alles in deze cursus was van toepassing op mij. Zo kan ik heel onrustig worden van routine, terwijl anderen met autisme zich daar juist goed bij voelen. Na onderzoek bleek ik ook ADHD te hebben. Al houd ik niet van hokjesdenken, ook met deze ‘sticker’ ben ik blij: ik leer mijzelf zo steeds beter begrijpen.”

Ik heb zelf de regie

Inmiddels volgt Maurice ook individuele therapie. “Wat ik heel fijn vind, is dat ik zelf de regie heb. De behandelaar luistert goed naar mij en ik mag zelf aangeven waar ik het meeste tegenaan loop. Daar gaan we dan mee aan de slag. Zo zijn we nu bezig met emotieregulatie. Ik leer mijn emoties beter herkennen wanneer ze nog maar klein zijn. Neem bijvoorbeeld teleurstelling: als ik dat bij mijzelf signaleer, dan weet ik dat dit het eerste stadium van boosheid is. Ik kan dán al iets doen om een woede-uitbarsting te voorkomen.”

Ook op social media vindt Maurice handige tips: “Op Instagram kijk ik naar korte filmpjes over autisme en ADHD. Als ik een goede tip tegenkom, schrijf ik die op. Zo heb ik al een heel handboek voor mijzelf gemaakt, op alfabetische volgorde. Ook handig voor mijn omgeving.”

Durf hulp te vragen

Tot slot heeft Maurice een belangrijke boodschap voor iedereen: “Ik zag een filmpje op Instagram, waarin iemand probeerde een grote TV in zijn auto te laden. Een voorbijganger vroeg: kan ik je helpen? De man zei: nee, ik kan het wel alleen. Waarop de voorbijganger zei: “Dat weet ik, maar met z’n tweeën gaat het zoveel makkelijker.”

"Kortom: durf hulp te vragen en te accepteren. Ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan!”