Meike over haar aanhoudende lichamelijke klachten

"In 2017 was ik een drukke student kunstgeschiedenis aan de UvA en werkte ik 20 uur per week in een supermarkt. Mijn leven was gevuld met studie, werk en sociale activiteiten," vertelt Meike. "Maar toen ik tijdens mijn werk een zware doos van een kast moest tillen, viel ik achterover en klapte met mijn hoofd en rug op de stenen vloer."

Ik lag dagenlang in bed

Na de val kreeg Meike last van duizeligheid, concentratieproblemen, hoofdpijn en overgevoeligheid voor prikkels. "In het ziekenhuis vonden ze niets ernstigs, dus ik dacht snel weer aan de slag te kunnen. Maar niets was minder waar. Ik raakte in paniek als ik mijn huis moest verlaten en bracht dagen in bed door. De huisarts kon niets voor me doen, stuurde me naar huis met paracetamol. Ik voelde me totaal niet gezien en gehoord. Ook op het werk kreeg ik geen steun. Dat heeft me heel veel gedaan.”

Een jaar later verwees een nieuwe huisarts me naar het Centrum Lichaam, Geest en Gezondheid (CLGG) waar mijn klachten eindelijk serieus werden genomen. Na een uitgebreide intake kreeg ik de diagnose somatische symptoomstoornis. Eindelijk had ik iets om mee aan de slag te gaan.”

Stapje voor stapje vooruit

Bij het CLGG volgde Meike drie trajecten: therapie, medicatie en fysiotherapie. "Met cognitieve gedragstherapie ging ik aan de slag met belemmerende denkpatronen. We begonnen klein, zoals weer leren lezen. Eerst één minuut per dag kinderboeken, daarna steeds een beetje meer. De medicatie hielp bij mijn lichamelijke klachten en de fysiotherapeut leerde me omgaan met mijn lichamelijke en mentale belastbaarheid. Zo ging ik stapje voor stapje vooruit.”

"Na een jaar begon ik met ACT (Acceptance Commitment Therapy) waarbij ik leerde mijn emoties toe te laten en mijn grenzen te herkennen. Met mindfulness kon ik meer gaan voelen en accepteren wat mijn lijf aangaf en nodig had. Dat hielp mij om mijn grenzen weer wat op te rekken. Voor het eerst ging ik weer naar een museum, heel voorzichtig van bankje naar bankje. Dat was een enorme overwinning."

Met pieken en dalen

Na twee jaar sloot Meike de behandeling bij het CLGG af. Maar er volgde een moeilijke periode met pieken en dalen. "Zoals dat gaat met herstel. Ik had dan wel de nodige handvaten, maar moest nog wel leren omgaan met mijn  nieuwe leven. Ooit had Ik had ik een prachtige toekomst voor de boeg,  nu zat ik in de bijstand. Ik raakte depressief en kwam mijn huis niet meer uit.  Met ambulante hulp bouwde ik mijn dagelijkse bezigheden weer langzaam op.”

“Ondertussen sleepte er ook nog een rechtszaak met mijn oude werkgever, die niet wilde aannemen dat ik door een bedrijfsongeval arbeidsongeschikt was geraakt. Een neuropsycholoog die op hun verzoek was ingeschakeld, concludeerde dat ik sinds mijn val ernstig getraumatiseerd was. Dat was voor het eerst dat ik hoorde dat ik een trauma had. Eindelijk kon ik dat verwerken, samen met een psycholoog. Daardoor kwam er ruimte in mijn hoofd en kreeg ik meer energie.”

Ik heb mijzelf herontdekt

Via herstelacademie FAMEUS begon Meike met vrijwilligerswerk. "Dat gaf me weer een plek in de maatschappij, ik was weer van nut. Dat deed me erg goed. Uiteindelijk kreeg ik een traineeship bij FAMEUS en werk nu 20 uur per week als medewerker herstel. Dat had ik nooit meer durven dromen."

Meike staat weer positief in het leven en ze is onlangs gaan samenwonen met haar vriend. De toekomst ziet ze vol vertrouwen tegemoet.  “Mijn weg naar herstel heeft me geleerd mezelf opnieuw te ontdekken. Mijn oude ik ben ik kwijt, maar ik vind steeds weer nieuwe dingen die ik kan. Dit is het mooie van herstel.”