Soms heeft iemand een ernstige psychische aandoening en vormt daardoor een gevaar voor zichzelf of anderen. De Wet verplichte ggz zorgt ervoor dat deze persoon, als het echt nodig is, onvrijwillige zorg kan krijgen. Dit kan in een zorginstelling of thuis.
Een belangrijk kenmerk van de Wvggz is dat mensen die verplicht zorg krijgen, invloed hebben op hun behandeling:
Hulpverleners moeten regelmatig met jou overleggen en samen de zorg evalueren.
Je mag aangeven welke zorg en behandeling jouw voorkeur heeft.
Hulpverleners moeten hier zoveel mogelijk rekening mee houden, tenzij jouw wensen niet passen bij goede zorg.
Onvrijwillige zorg kan ook thuis worden gegeven. Het voordeel is dat je contact met familie en vrienden kunt houden en mee kunt blijven doen in de samenleving. Als dit thuis niet veilig is voor jou of je omgeving, of als je zelf liever niet thuis behandeld wordt, kan tijdelijke opname een betere oplossing zijn.
Verplichte zorg, ook wel onvrijwillige zorg genoemd, wordt door GGz Breburg gegeven volgens de Wet verplichte ggz (Wvggz). Dit gebeurt alleen als er een goede reden voor is. De Wvggz geldt voor mensen van wie het gedrag:
komt door een psychische stoornis,
zorgt voor ernstig nadeel voor henzelf of anderen,
en alleen met verplichte zorg kan worden aangepakt (er is geen vrijwillige oplossing of milder alternatief dat goed werkt).
Er zijn twee manieren om verplichte zorg te regelen: met een crisismaatregel of met een zorgmachtiging. Dit gebeurt meestal na contact met het centraal crisis meldpunt van de gemeente, de politie, 112 of een ggz-crisisdienst.
Als er een crisismaatregel of zorgmachtiging wordt afgegeven, kan de betrokkene te maken krijgen met GGz Breburg. Voor deze groep hebben we een folder (.pdf) gemaakt, voor zowel de cliënt als de naasten.
De infographic 'Wet verplichte ggz in vogelvlucht' (.pdf) laat zien hoe en wanneer een zorgmachtiging of crisismaatregel tot stand komt, hoe dit verloopt en wie erbij betrokken zijn.
Lees meer over verplichte zorg.
